Op Weg naar Pesach-Pasen
Via Marc Chagall elkaar ruimte geven
In het Joodse geloof viert men deze week Pesach, het feest van de bevrijding uit Egypte. Ooit hadden Jakob, Jozef en zijn broers in dat land een plek gevonden om de hongerdood te ontkomen. Maar langzamerhand was hun nakomelingen de leefruimte ontnomen. Met dwangarbeid moesten de Israëlieten in hun levensonderhoud voorzien: stenen bakken voor de grootse Egyptische economie.
Toen de nood erg hoog was geworden, had de EEUWIGE aan Mosje de opdracht gegeven hen uit te leiden. Ze waren gegaan in die ene vreselijke nacht toen alle eerstgeborenen door de doods-engel waren aangeslagen. Daarna volgde de tocht door de Schelfzee. Nog weer later had de ENE met de Israëlieten een verbond gesloten. Hij had hun de Tora gegeven, een soort grondwet die voor ieder een goed bestaan garandeerde. Dat alles – de bevrijding, de doortocht, de uitreiking van de Tien Woorden – wordt in het Jodendom herdacht op Pesach. Later verwaterden de leef-regels en handhaafden politieke groeperingen alleen die regels die in hun straatje pasten. Nog weer later zette de grote profeet Jezus uit Galilea zich in om het volk terug te leiden naar de Tora. Dat mislukte helaas ook en Jezus werd uitgeschakeld via een executie aan een kruis.
Toch bleven vele Joden en vele mensen uit andere volkeren zich bij de Jezus-Christus-beweging aansluiten. Zij zien de dood van Jezus en het voortleven van zijn ideeën daarna als een voortzetting van dat oude verhaal van de bevrijding uit Egypte. Deze Christenen beschouwden de dood van Jezus, de Joodse bevrijding en het levend blijven van wat Jezus leerde, als één samenhangende reeks van gebeurtenissen rondom Pasen. Op donderdag spitsen we ons toe op een gedachtenismaal: het Laatste Avondmaal. Daarin beloven wij de Ene èn onze medemensen trouw te blijven. Dat doen we door elkaar met respect te behandelen. Anders geformuleerd: door elkaar ruimte geven, leefruimte in geloof en in dagelijks handelen.
Zeker vandaag de dag spreekt dat ons aan in onze ‘anderhalve-meter anti-corona’-maatschappij. Niet alleen in onze winkels en bij onze ontmoetingen geven we elkaar ruimte. En daarmee respect. We doen dat ook, blijkt overal, in onze omgang met elkaar. We sturen vaker een kaartje, een brief, een bloemetje. Het zijn allemaal symbooltekens van ‘Tora’. Tekens van omzien naar elkaar. Van aandacht voor elkaar.
Ik zag bij Marc Chagall ook een schilderij passend bij ruimte geven. Het boek Genesis vertelt dat Abraham op weg gaat met zijn vreselijke opdracht om zijn zoon Izaak te offeren. Mag de ENE zoiets vragen?!
Abraham en Isaak op weg naar de offerplaats.
Uitgave:© 1997 Duits Bijbel Genootschap; 1999 ©c/o Beeldrecht Amstelveen
Abraham gaat, in vol vertrouwen op God (Ps 119, 105: Uw woord is een lamp op mijn pad). Geven we de ander ruimte, dan doen we Tora, dan volgen we Jezus.
Als we dat nu eens kunnen volhouden! Dan wordt dit toch de mooiste Pesach, de meest gezegende Pasen van jaren!
Pieter Butz, 10 april 2020